• دریا برازجانی
• آموزش پیانو, رپرتوار, مقالات, نوازندگی و ساز, ویدیو

در مدت کلاس های پیانو چی می نوازیم؟

رپرتوار به معنی یک مجموعه منظم است. در خصوص اجراها استفاده می شود و هیچوقت به یک سری از کامیک یا مجسمه رپرتوار گفته نمی شود اما به هنر های سیال در زمان (پرفورمنس ها) مثل نمایش، استندآپ کمدی، و بیشتر از هر چیز برای موسیقی کلمه ی رپرتوار استفاده می­شود. باید دلیل خوبی برای وجود یک رپرتوار وجود داشته باشد مثلا

لیست قطعات اجرایی(رپرتوار) رسیتال پیانوی یک نوازنده،

لیست قطعات نوشته شده در کلِ زندگی (رپرتوار) موتزارتموتزارت، یا

قطعات هدفمند درسی و تکنیکال (رپرتوار)، برای هنرجوی موسیقی.

قطعات هدفمند درسی و تکنیکال (رپرتوار)

تمام موسیقی های شنیده شده از جنینی تا الان که مشغول خواندن این ها هستید، به مرور سلیقه موسیقایی شما را شکل داده. سلیقه ی شما در وهله اول تعیین کننده است که در آینده ی نزدیک بعد از شروع کلاس، چه قطعاتی را یاد بگیرید و بنوازید. اما رپرتوار قطعات آموزشی شما همیشه شامل یک سری قطعات تکنیکال است که از ابتدا تا انتهای دوره نوازندگی باید این مهارت ها را حفظ کنید، در واقع این تکنیک ها ابزار نوازندگی شما، و همان چیزی که برای زیبا بودن نوازندگی­تان نیاز دارید هستند. در ماه سوم شما با این ابزار و مهارت ها می­توانید هرگونه قطعه ای در سطح اول را با کمک معلم خود انتخاب کنید. با تمام این ها رپرتوار کامل و مفید، باید شامل قطعاتی با لحن ها و سبک ها و فضاهای متفاوت باشد. در نظر داشته باشید که تکنیک فقط به معنی تکنیک کلاسیک نیست و باید از ابتدای دوره، علاقه مندی را با معلم مطرح کرد. این مساله راجع به بزرگسالان کارکرد دارد. کودکان هنوز سلیقه ی منسجمی ندارند و باید انواع و اقسام موسیقی ها در رپرتوار آن ها گنجانده شود تا ضمن آشنایی با سبک ها به مرور سلایق خود را بشناسند و انتخاب کنند.

تکنیک فقط به معنی تکنیک کلاسیک نیست

آینده و شیوه های استفاده شما از موسیقی ای که در حال یادگیری آن هستید، حالت های مختلفی دارد. شما شاید از ابتدا بدانید که میخواهید در کافی شاپ برادرتان مشغول بداهه نوازی در سبک جز شوید، به تنهایی و در فضایی کلاسیک روی صحنه ی اجرا باشید، یا با گروهی از همنوازان در سبک راک با تاثیرگذاری انرژیک روی مخاطبان خود، اجرا کنید. دوست دارید دفتری پر از قطعات نوشته شده ی تک نوازی پیانو داشته باشید یا دفترچه ی ترانه ای که برای آن موسیقی تنظیم میکنید را همیشه همراه داشته باشید. و یا شاید شما دوست داشته باشید آهنگسازی آکادمیک باشید و دانای همه ی قوانین و فرمول های آن شوید. حالت آخر هم می­تواند این باشد که شما اصلا ندانید که چه مسیری بهتر است، در هر صورت شما باید از اوایل مسیر، یعنی جایی که توانایی های خود را به کمک معلم شناختید، یکی از دو مسیر (نوازندگی) و (آهنگسازی) را انتخاب کنید. اگر در سه ماه اول به نتیجه ای نرسیدید ممکن است تمرین ها و کلاس ها کسل کننده و آزار دهنده بنظر بیایند چرا که احساس بی هدفی همواره با شما همراه خواهد بود.

شاخه ی نوازندگی و آهنگسازی معمولا شاخه های اصلی در همه محیط های آکادمیک و غیرآکادمیک هستند. هنرجو یا دوست دارد صدای موسیقی را به زیبایی تمام اجرا کند و یا موسیقی زیبا را بسازد. این هدف تمام محیط های آموزش است و نباید تمرکز از زیبایی هنر به حاشیه ها منحرف باشد و همین دو حالت هستند که آینده ی واقعی یک هنرجوی موسیقی هستند.

از ابتدا تا مدتی دروس این دو گروه هنرجو یکسان است. برای آهنگسازی باید تا سطحی از توانایی های تکنیکی را بدست آورد که بتوان از ابزار های تکنیک و سرعت قابل قبولی استفاده کرد. در آهنگسازی باید توانایی نواختن قطعه ای که مینویسیم را داشته باشیم. هر چه در دروس مخصوص آهنگسازی پیشرفت کنیم نیاز ما به ابزار های ساختن بیشتر و ایده های ما نیز بیشتر می­شوند. از سطح تکنیک های لازم که با موفقیت گذشتیم دروس هارمونی و آهنگسازی بخشی از تکالیف ما را میگیرد و دروس مخصوص نوازندگی هم ادامه دارند.

در شاخه نوازندگی برنامه ما به سمت اجرای هرچه صحیح تر و زیبا تر تکنیک ها و اجرا در گروه های کوچک و بزرگ می­رود. این شاخه از موسیقی برای هنرجویانی که علاقه مند به شخصیت و روحیه مخصوص آهنگسازان و فضای نوازندگی دوران های متفاوت هستند بسیار دوست داشتنی است. بهترین شیوه ی استفاده از این هنر مطالعه ی موسیقی و شنیدن با توجه و دیدن اجراها با درک صداهاست.

در شاخه نوازندگی برنامه ما به سمت اجرای هرچه صحیح تر و زیبا تر تکنیک ها و اجرا در گروه های کوچک و بزرگ می­رود.

در مجموع، ما می­دانیم که به طور تقریبی باید ۲۰ مرحله را پشت سر بگذاریم. اگر هر سطح، لول، ترم یا به هر بیان دوره را معادل مدت ۱ تا ۳ ماهه در نظر بگیریم، با توجه به توجه، وقت و انرژی ای که به تمرین اختصاص می­دهیم می­توانیم حدود آن را تعیین کنیم. در نظر بگیرید که طی کردن هر سطح در کمتر از ۱ ماه بنظرمی­تواند آسیب زننده به دست و ستون مهره ها و انگیزه باشد، و طول کشیدن هر سطح بیشتر از ۳ ماه ممکن است نشانه ی کمبود علاقه برای ادامه ی یادگیری باشد. توجه کنید که منظور از سطح، تعداد قطعات نیست. در هر سطح، حدود ۳ تکنیک و ۱۰ قطعه ی جدید می­آموزید ولی اگر بخواهید امکان این­که تعداد قطعات بیشتری بنوازید وجود دارد، اما یادگیری تکنیک های بیشتر، لزومی ندارد، صبر از مهم ترین ویژگی های لازم برای یک هنرجو بودن است. الآن می­توانید با خود، به وسیله ی این دسته سوال ها رایزنی کنید و به نتیجه برسید که آیا می­خواهید یک هنرجوی پیانو باشید؟ اگر بله، نوازنده یا آهنگساز؟…

در هر سطح، حدود ۳ تکنیک و ۱۰ قطعه ی جدید می­آموزید ولی اگر بخواهید امکان این­که تعداد قطعات بیشتری بنوازید وجود دارد

آیا به ساز پیانو بیشتر از بقیه سازها علاقه دارید؟ اگر مطمئن نیستید بقیه ساز ها را امتحان کنید و در دست بگیرید و بنوازید، سازهای ایرانی، کلاسیک، بادی، ارکستری، کوچک و قابل حمل، بزرگ و یکجا، و سپس ببینید پیانو بهترین حالت فیزیکی را برای شما دارد؟

آیا ایده های موسیقی به شکل تکه های کوچک موسیقی در ذهن شما شکل می­گیرد؟

آیا تابحال زندگینامه موسیقیدانان را دنبال کرده اید؟ فلسفه فکری شان را چطور؟

آیا با نوشتن و خلق موسیقی در چهارچوب قوانین و ساختار مشکلی ندارید؟

استفاده ای از یوتیوب دارید؟ آیا برای یوتیوب وقت می­گذارید؟

از ما بپرسید…